πινίτης

ο, Ν

1. χημ. οργανική ένωση, μονομεθυλαιθέρας ενός ινοσίτη

2. (ορυκτ.) συμπαγής μαρμαρυγίας, κυρίως μοσχοβίτης, που προέρχεται από την αποσύνθεση άλλων ορυκτών.